Yaşam güzel sürprizlerle dolu…Gördüğünüz resim bir minyatür.. Ressamı bir Japon: Rie Kudō, Türkiye’de minyatür sanatı üzerine çalışmalar yapıyor. Resmin konusu Man’yōshū’dan bir şiir. Man’yōshū (8.yy) en eski Japonca kaynak. Benim tezimin konusu da bu antolojideki kadın şairlerdi. Düşünün Türk sanatını en eski Japon şiiriyle birleştiren bir Japon ve en eski Japon şiirlerini araştıran bir Türk…
Resme baktığımda bir yolculuk daveti gibi… Hadi olur desem uzak çağlara gideceğim. Resimde Nukata no Ōkimi adında bir saray şairi yer alıyor. Betimlenen şey şairin Güz Tercihi konulu şiiri (1:16). Şiirin hikayesi şöyle, İmparator güz ve baharın karşılaştırılmasını istiyor. Nukata da bu şiiri okuyor. Şiirin sonuna kadar sanki baharı seçecekmiş gibi anlatırken son anda “hazan tepelerini seçiyor” Sevgili Rie Hanım resmi açıkladığında sanatçının algısını takip etmenin keyfini yaşadım. Resimde şair arkası bahara dönük önünde hazan yaprakları, bu duruş tercihini anlatıyor.
Resim, Klasik Türk Sanatları sergisinde yer aldı.
Ressamından dinlemek harikaydı!

ミニアチュールというトルコ伝統芸術と日本人の画家、工藤・理英。この作品は万葉集の額田王の歌 (1:16)のミニアチュールです。何年掛かけて、万葉の研究を続けてきたトルコ人の私と、トルコの芸実に万葉を描く日本人！
彼女はミニアチュールと万葉集をこう述べています：
「ミニアチュールは、オスマン時代のスルタンの肖像や、行われた祭典など、ある意味＜カメラがなかった時代の写真＞であるようにも思います。同じように、写真はもちろん当時の絵さえほとんど残っていない万葉時代の風景を、万葉集の歌をモチーフに一つ一つ描きたいです。」